ภาษาจีน

บทกวีราตรีหิมะ 夜雪 แต่งโดยไป๋จวีอี้ กวีในสมัยราชวงศ์ถัง

ในประวัติศาสตร์จีนนั้น มีการกล่าวถึง การแสวงหาความเป็นอมตะ ไม่เจ็บไม่ตาย ตัวอย่างง่าย ๆ ของการแสวงหาความเป็นอมตะคือเรื่องราวของจิ๋นซีฮ่องเต้ ที่ส่งคนไปแสวงหายาอายุวัฒนะ เพื่อจะได้ไม่ต้องตาย หรือหากกล่าวถึงตามความเชื่อของเต๋า ก็คือการฝึกตนให้เป็นเซียน เพื่อจะได้มีชีวิตที่เป็นอมตะ ไม่เจ็บ ไม่แก่ ไม่ตาย

บทกลอนช่วงเทศกาลฉงหยาง

หวงเหอโหลว 《黄鹤楼》เป็นบทกวีเขียนโดยชุยเฮ่า 崔颢 กวีในสมัยราชวงศ์ถัง บทกวีกล่าวถึงความงดงามของหอกระเรียนเหลือง หนึ่งใน 3 หอที่มีชื่อเสียงในประเทศจีน

บทกลอน คะนึงหา โดยหวังเหวย กวีเลื่องชื่อในสมัยราชวงศ์ถัง กลอนบทนี้ หวังเหวย แต่งให้แก่ หลี่กุยเหนียน สหายที่พเนจรไปแดนใต้ เพื่อแสดงความคิดถึง 《相思》 王维 红豆生南国，春来发几枝？ 愿君多采撷，此物最相思。 ต้นถั่วแดงเติบโต ณ แดนใต้ ใบไม้ผลิมาเยือนแตกก้านกิ่ง หวังท่านเก็บเม็ดถั่วให้มากยิ่ง เพราะมันคือสิ่งแทนความคะนึงหา

บทกวีไปพบฉีจี่ 投谒齐己  ของเฉียนคัง กวีในสมัยราชวงศ์ถัง

ขงจื้อกล่าวว่า ผู้มีปัญญาดุจสายน้ำ ผู้มีเมตตาดุจขุนเขา

ไม่ถึงกำแพงเมืองจีน ไม่ใช่วีรบุรุษ 不到长城非好汉 เป็นประโยคที่เรามักจะได้ยินบ่อย ๆ เมื่อไปถึงกำแพงเมืองจีน

บทกวี อำลาที่ราบโบราณ เป็นผลงานที่มีชื่อเสียงของกวี ไป๋จวีอวี้ แห่งราชวงศ์ถัง บทกวีนี้บรรยายความรู้สึกอำลาเมื่อส่งเพื่อนผ่านคำอธิบายของหญ้าป่าบนที่ราบโบราณ