เทียนอันเหมินตั้งอยู่ที่จุดตัดระหว่างแกนกลางและถนนฉางอานในกรุงปักกิ่ง เมืองหลวงของสาธารณรัฐประชาชนจีน

เทียนอันเหมินได้รับการออกแบบโดย Kuai Xiang และเริ่มก่อสร้างในปี ค.ศ. 1417 ในช่วงปีที่ 15 ของรัชสมัยจักรพรรดิหย่งเล่อ แห่งราชวงศ์หมิง สร้างเสร็จในปี ค.ศ. 1420 ในช่วงปีที่ 18 ของรัชสมัยจักรพรรดิหย่งเล่อแห่งราชวงศ์หมิง เดิมมีชื่อว่าเฉิงเทียนเหมิน

เมื่อวันที่ 1 ตุลาคม ค.ศ. 1949 ประธานเหมา เจ๋อตง ได้ประกาศการสถาปนาสาธารณรัฐประชาชนจีน บนแท่นประดิษฐานเทียนอันเหมิน

นับแต่นั้นมา แท่นประดิษฐานเทียนอันเหมินได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของสาธารณรัฐประชาชนจีน

ประวัติศาสตร์

ในปีที่ 18 แห่งรัชสมัยหย่งเล่อแห่งราชวงศ์หมิง (ค.ศ. 1420) ประตูเฉิงเทียนได้สร้างเสร็จสมบูรณ์

ประตูเฉิงเทียนเป็นอาคารสำคัญในนครหลวง สร้างขึ้นเลียนแบบประตูเฉิงเทียนในหนานจิง เป็นประตูหลักของพระราชวังต้องห้าม

ประตูเทียนอันเหมิน แห่งแรกในกรุงปักกิ่ง มีรูปร่างคล้ายกับประตูเทียนอันเหมินที่สร้างขึ้นในภายหลัง แต่มีขนาดเล็กกว่า

เฉิงเทียนเหมิน หรือเทียนอันเหมิน ในยุคแรกเป็นอาคารสามชั้น มีซุ้มประตูไม้ห้าซุ้ม ปูด้วยกระเบื้องสีเหลืองและชายคาที่ปลิวไสว ทาสีแดงและทองคำ

ในช่วงปลายราชวงศ์หมิง

ในปีที่ 17 ของรัชสมัยฉงเจิ้นแห่งราชวงศ์หมิง (ค.ศ. 1644) หลี่จื่อเฉิงได้บุกปักกิ่งและเผาทำลายหอคอยเก้าแห่งของเมืองปักกิ่ง ประตูเฉิงเทียนครึ่งบนถูกทำลายจนหมดสิ้น เหลือเพียงห้าประตู

ในสมัยราชวงศ์ชิง

ในปีแรกของรัชสมัยชุนจื้อแห่งราชวงศ์ชิง (ค.ศ. 1644) ราชวงศ์ชิงได้ตัดสินใจสถาปนาเมืองหลวงที่ปักกิ่ง และเริ่มซ่อมแซมพระราชวังในกรุงปักกิ่งทันที

เนื่องจากชาวแมนจู เพิ่งเดินทางมาถึงปักกิ่ง ผู้ปกครองราชวงศ์ชิงจึงให้ความสำคัญเป็นพิเศษกับการสร้างสันติภาพ และ ความปรองดอง เพื่อให้บรรลุการเกิด เสถียรภาพในระยะยาว

ในปีที่แปดของรัชสมัยชุนจื้อแห่งราชวงศ์ชิง (ค.ศ. 1651) จักรพรรดิฝูหลินแห่งราชวงศ์ชิงทรงมีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้บูรณะซ่อมแซมซากปรักหักพังของเฉิงเทียนเหมินครั้งใหญ่

หอคอยแห่งนี้ได้รับการบูรณะให้สอดคล้องกับรูปลักษณ์ดั้งเดิมของเฉิงเทียนเหมินในสมัยราชวงศ์หมิง และมีการจารึกชื่อหอคอยนี้เป็น 3 ภาษา ตือ แมนจู ฮั่นและมองโกล ว่า เทียนอันเหมิน

ในปีที่ 27 แห่งรัชสมัยจักรพรรดิคังซีแห่งราชวงศ์ชิง (ค.ศ. 1688) จักรพรรดิคังซีทรงมีพระราชโองการให้บูรณะและขยายประตูเทียนอันเหมินครั้งใหญ่ ซึ่งโดยพื้นฐานแล้วยังคงรักษารูปแบบการบูรณะดั้งเดิมในรัชสมัยจักรพรรดิซุ่นจือเอาไว้ ฐานของหอประตูเทียนอันเหมินถูกเสริมด้วยราวบันไดหินอ่อนสีขาว และมีการแกะสลักลวดลายต่าง ๆ เช่น ดอกบัวและแจกัน