มองดวงจันทร์แล้วคิดถึงคนไกล 望月怀远 เขียนโดย จาง จิ่วหลิง 张九龄 กวีในราชวงศ์สมัยถัง
望月怀远 – 张九龄
海上生明月，天涯共此时。
情人怨遥夜，竟夕起相思。
灭烛怜光满，披衣觉露滋。
不堪盈手赠，还寝梦佳期。
มองดวงจันทร์ แล้วคำนึงถึงคนไกล – จางจิ่วหลิง
แสงจันทรากลางมหาสมุทร ไกลสุดหล้า เวลานี้ก็จันทร์ดวงเดียวกัน
คนมีรักแค้นใจค่ำคืนอันยาวนาน ครุ่นคิดคำนึงคิดถึงทั้งคืน
ดับเทียบแสงจันทร์กระจ่าง หยิบเสื้อคลุมมาสวมตัว เต็มไปด้วยน้ำค้าง
มิอาจหยิบยื่นแสงจันทร์มาให้ เพียงแต่คืนนี้พบกันในความฝัน
Over the sea grows the moon bright, We gaze on it far far apart.
Lovers complain of long long night, the rise and long for the dear heart.
Candle blown out fuller is light, My coat put on I’m moist with dew.
As I can’t hand you moonbeams night, I go to bed to dream of you.
