บทกลอน คะนึงหา โดยหวังเหวย กวีเลื่องชื่อในสมัยราชวงศ์ถัง กลอนบทนี้ หวังเหวย แต่งให้แก่ หลี่กุยเหนียน สหายที่พเนจรไปแดนใต้ เพื่อแสดงความคิดถึง
《相思》 王维
红豆生南国，春来发几枝？
愿君多采撷，此物最相思。
ต้นถั่วแดงเติบโต ณ แดนใต้ ใบไม้ผลิมาเยือนแตกก้านกิ่ง หวังท่านเก็บเม็ดถั่วให้มากยิ่ง เพราะมันคือสิ่งแทนความคะนึงหา
ถัวแดง ตัวแทนความรักและคิดถึงของชาวจีน
